باغبان - باغبان تهران و دیگر شهرها
- توضیحات
- نوشته شده توسط shojaie
باغبانی
باغبانی عمل کشت و پرورش گیاهان است و به عنوان بخشی از دانش رویش گیاهان شناخته می شود. در باغ، گیاهان زینتی را به خاطر گل ها، شاخ و برگ ها یا ظاهر کلی آنها می کارند. گیاهان مفید مانند سبزیجات ریشه ای، برگ سبزیجات و میوه ها به منظور های مختلفی از جمله مصرف خوراکی، استفاده در رنگ ها، استفاده در علم پزشکی و نیز در لوازم آرایشی و بهداشتی پرورش داده می شوند.
بسیاری از مردم باغبانی را به عنوان یک فعالیت ارامش بخش می شناسند. محدوده باغبانی بسیار گسترده است: از باغ های میوه گرفته تا بلوارهای وسیع برای کشت انواع مختلف درخت ها و درختچه ها و گیاهان علفی، تا باغچه های مسکونی که در آنها گیاهان پایه ای رشد و کشت داده می شود، و نیز گیاهانی که در گلدان های کوچک و بزرگ پرورش داده می شوند. باغبانی می تواند خیلی تخصصی باشد و تنها به کشت یک نوع گیاه پرداخته شود، یا اینکه شامل تعداد زیادی از گیاهان شود و ترکیبی از گیاهان مختلف کاشته شود. باغبانی شامل مشارکت فعال باغبان در عمل رشد و پرورش گیاهان می شود و یک شغل پر زحمت به شمار می آید و با کشاورزی و جنگلداری متمایز است.
تاریخچه باغبانی
باغبانی در دوران باستان
باغبانی جنگل، یک سیستم تولید مواد غذایی جنگلی، قدیمی ترین باغبانی دنیا است. منشا باغچه های جنگلی به زمان های ماقبل تاریخ برمی گردد که در امتداد رودخانه ها و در کوهپایه های مناطق موسمی ایجاد شده بودند. طی روند تدریجی خانواده ها که محیط اطراف خود را بهبود می بخشیدند، درخت ها و تاک های مفید کشف شده و از آنها مراقبت به عمل می آوردند و سایر گونه های نامطلوب را نادیده می گرفتند. نهایتاً گونه های خارجی نیز تلفیق شده و به باغچه ها افزوده شد.
پس از ظهور اولین تمدن ها، افراد ثروتمند با اهداف زیبایی شناسانه شروع به ساختن باغچه ها کردند. نقاشی هایی از آرامگاه های مصریان باستان که توسط پادشاهی جدید (حدود 1500سال پیش از میلاد مسیح) کشیده شده اند، برخی شواهد فیزیکی از باغبانی زینتی و طراحی های چشم انداز ارائه می کنند. در آنها تصاویری از نیلوفر آبی که توسط ردیف های متقارنی از اقاقیا و نخل احاطه شده است، به چشم می خورد. یک مثال جالب توجه از باغچه های زینتی باستانی، باغ های معلق بابل بوده اند - یکی از عجایب هفتگانه جهان- در حالیکه رومیان باستان باغچه های بسیار زیادی داشتند.
مصریان باستان ثروتمند، از باغچه ها به عنوان سایه بان استفاده می کردند. آنها درختان و باغچه هایشان را با خدایان می آراییدند، چرا که اعتقاد داشتند خدایانشان با دیدن باغها خوشحال می شوند. در مصر باستان، باغ هایشان را با کاشتن ردیف هایی از درختان دیواربندی می کردند. از محبوب ترین گیاهان نزد آنها می توان نخل خرما، درخت صنوبر، درخت بید و درختان مغزی را نام برد. این باغ ها یکی از نشانه های بالا بودن وضعیت اجتماعی-اقتصادی مردم آن زمان بود. بعلاوه، مصریان باستان ثروتمند درختان انگور پرورش می دادند، چرا که شراب انگور نشانه ای از بالا بودن طقه اجتماعی افراد بود. گل سرخ، خشخاش، بابونه و عنبیه نیز همگی درباغبانی مصریان باستان یافت می شود.
آشور نیز بخاطر باغ های زیبایش بسیار معروف بود. باغ های آشور بسیار وسیع و پهناور بودند و بعضی از آنها برای انجام بازی ساخته شده بوند و برخی دیگر برای اوقات فراغت به کار می رفتند. درختان سرو و نخل از درختانی بودند که در باغبانی بسیار مکرر استفاده می شدند.
باغ های روم باستان مملو از درختان انگور بودند و طیف گسترده ای از گل ها در آن کاشته می شد: کنگر، گل گندم، زعفران، سیکلامن، سنبل، زنبق، پیچک، اسطوخودوس، سوسن، گل تلفونی، نرگس، خشخاش، رزماری و بنفشه. آنها باغ ها را با مجسمه و سنگتراشی های خود مزین می کردند. تخت خواب های گلی در حیاط های رومیان باستان ثروتمند بسیار محبوب بودند.
قرون وسطی
در قرون وسطی توجه به باغبانی با اهداف زیبایی شناسانه رو به افول گذاشت. پس از سقوط رم، از باغبانی تنها برای کشت گیاهان دارویی یا به منظور پرورش گیاهان زینتی برای تزیین کلیسا استفاده می شد. در طول دوره قرون وسطی، صومعه ها به طراحی باغبانی و تکنیک های زیاد کشت گیاهان می پرداختند. صومعه های خصوصی به احتمال زیاد دارای قسمتی به عنوان حیاط سبز بوده اند که در آن درختان و علفزارهایی وجود داشته که اسب ها بتوانند در آن بچرند، همچنین باغچه های اختصاصی نیز برای عبادت کنندگان و راهبانی که در صومعه جایگاه خاصی داشتند، وجود داشته است.
باغ های اسلامی نیز با الگوبرداری از مدل باغ های فارسی ساخته شدند که این باغ ها معمولا توسط دیوارهایی محصور شده و با استفاده از چهار نهر آب تقسیم بندی می شده اند. اغلب در قسمت میانی باغ یک استخر وجود داشت. از ویژگی های خاص باغ های اسلامی، استفاده از موزاییک و کاشی های لعابی بوده که به چشمه ها و قسمت های مختلف باغ، زیبایی و زینت می بخشیده است.
در اواخر قرن 13 میلادی، اروپاییان شروع به کشت و پرورش باغ ها به منظور فراغت و تفریح و نیز رشد گیاهان درمانی کردند. آنها دیوارهایی ساختند تا باغ هایشان را از هجوم حیوانات و اغیار محافظت کنند. در طول دو قرن پس از آن، اروپاییان کشت چمن و داربست های گلی و تخت خواب های مزین به گل را آغاز کردند. در این باغ ها استفاده از درختان میوه بسیار رایج بوده و گاها نیز صندلی هایی از جنس چمن می ساختند. در آن زمان، باغ هایی که در صومعه ها ساخته می شدند هم برای پرورش گیاهان و درختان دارویی بوده اند و هم به عنوان مکانی برای استراحت و لذت بردن راهبان صومعه.
در قرن های 16 و 17 میلادی، باغ ها را متقارن، موزون و متعادل و با ظاهری کلاسیک تر می ساختند. بسیاری از این باغ ها را حول یک محور میانی بنا می کردند و سپس به قسمت ها مختلفی تقسیم می کردند. معمولا در این باغ ها تخت خواب های مزین به گل وجود داشت و هر قسمت از باغ توسط مسیرهای شنی از یکدیگر جدا می شد.
در دوره رنسانس، باغ ها پر بوده از مجسمه، درخت آرایی و چشمه سارهای فراوان. در قرن 17، باغ هایی با پرچین های مارپیچی متداول بوده اند. در این زمان، اروپاییان کشت گل های جدیدی از جما=له گل لاله، گل جعفری و گل آفتابگردان را آغاز کردند.
باغ های ویلایی
باغ های کلبه ای، که در زمان الیزابت پدید آمدند، به عنوان یک منبع محلی برای گیاهان ومیوه ها ساخته شدند. یک نظریه این است که آنها از مرگ سیاه دهه ی 1340 بوجود آمدند، یعنی زمانی که مرگ تعداد بیشماری از کارگران باعث شد زمین کافی برای ساختن ویلاهای کوچک با باغچه های شخصی فراهم شود. طبق افسانه های قرن 19، این باغ ها توسط کارگرانی که در ویلاهای روستایی زندگی می کردند، ساخته شدند تا بتواند غذای مردم را فراهم کرده و باعث زیبایی و زینت نیز بشود. کارگران مزرعه صاحب ویلاهایی بودند (حدود یک جریب )که باغچه هایشان دارای معماری جالبی بودند ، و در این باغ ها به کشت گیاه و نیز نگهداری از خوک و جوجه هایشان می پرداختند.
باغ اختصاصی یک کشاورز روستایی دارای کندوی عسل و دام و و معمولا خوک بود. دهقانان روستایی در قرون وسطی بیشتر به گوشت علاقه داشتند تا به گل ها، و معمولا گیاهان را به هدف درمانی و نه برای زیبایی و زینتشان پرورش می دادند. در زمان الیزابت رفاه بیشتر بود و در نتیجه فضای بیشتری برای کشت گل و گیاه وجود داشت. حتی گل هایی که در باغ های ویلایی ابتدایی کاشته می شدند کاربردهای عملی خودشان را داشتند – بعنوان مثال بنفشه ها بر سطح زمین پهن می شدند و علاوه بر عطر دلپذیرشان، حشرات موذی را دفع می کردند. گیاه پامچال نیز بسیار محبوب بوده و در پخت و پز هم از آن استفاده می شده است. برخی دیگر از گیاهان مانند حسن یوسف و گل ختمی معمولا بخاطر زیبایی شان کاشت می شدند.
قرن 18
در قرن 18 معمولا باغ ها را بدون حصار و دیواره می ساختند. این گونه باغ ها به صورت چمن های موجداری بودند که مستقیما به درون خانه منتهی می شدند و سبکی جدید در چشم اندازهای انگلیسی بودند، گونه ای از باغبانی بدون باغ که تقریبا تمامی الگوهای پیشین باغبانی را جاروب کرده و دگرگون می ساخت. باغ های انگلیسی معمولا شامل یک دریاچه، دسته ای از چمن در مقابل درختان، معابد ساختگی، پل ها، خرابه های گوتیک، و سایر معماری های زیبا بود که برای بازسازی چشم اندازی شاعرانه و معنوی طراحی شده بودند. این سبک باغبانی در اوایل قرن 18 وارد انگلستان شد، سپس به تمام اروپا گسترش یافت و باغبانی رسمی، متقارن قرن 17 را به عنوان سبک اصلی باغبانی اروپاییان به جا گذاشت. باغبانی انگلیسی، دیدگاه ایده آلی از طبیعت را به نمایش می گذاشت. آنها معمولا از آثار و منظره های کلود لوراین و نیکولاس پوسین الهام گرفته می شدند. برخی از آنها نیز تحت تاثیر باغ های چینی و شرقی بودند که توسط جهانگردان اروپایی خلق می شدند. در سال 1804 انجمن باغبانی تشکیل شد. باغ های قرن 19 شامل گیاهانی مانند کاج شیلی بودند. این باغ ها شامل انواع گوناگونی از گل ها بودند که در فضای کمی جا داده شده بود. باغ های سنگی در قرن 19 از محبوبیت ویژه ای برخوردار بودند.
انواع باغ ها
- باغبانی مسکونی در فضای اطراف خانه های مسکونی انجام می شود که به آن باغچه می گوییم. اگرچه باغچه ها معمولا در نزدیکی خانه قرار دارند، اما می توانند بر روی پشت بام، بالکن، پاسیو یا ویواریوم نیز بنا شوند. باغبانی در مناطق غیر مسکونی نیز صورت می گیرد، مانند پارک یا باغ های عمومی (باغ های گیاه شناسی یا باغ وحش)، پارک های تفریحی، در طول جاده های حمل و نقل، در اطراف مکان های جاذب توریست و هتل ها. در چنین شرایطی، جمعی از باغبان ها یا محافظان از باغ ها حفاظت می کنند.
- باغبانی داخلی شامل پرورش و کشت گیاهان خانگی در ساختمان های مسکونی، گلخانه ها و هنرستان ها می شود. باغ های داخل سالن را می توان بعنوان بخشی از سیستم تهویه مطبوع و نیز سیستم های گرمایشی خانه دانست. فصل رویش و پرورش باغ های داخلی در پاییز و بهار است و این گیاهان می توانند در فصل زمستان نیز کشت داده شوند.
- باغبانی گیاهان بومی با استفاده از گیاهان بومی انجام می شود و هدف آن می تواند ایجاد زیستگاه های حیات وحش باشد یا نباشد، اما هدف اصلی آن است که باغی ایجاد کنیم تا با محیط خاصی در هماهنگی و سازگاری باشد. این نوع باغبانی، باعث کاهش استفاده از آب، حفاظت و نگهداری، و هزینه های مربوط به حاصلخیزی و لقاح می شود، اما از طرفی باعث جذب بیشتر جانوران بومی می شود.
- باغبانی آبی به منظور پرورش و کشت گیاهانی سازگار با محیط های آبی و استخرها و برکه ها است. باتلاق ها را نیز می توان به عنوان نوعی از باغبانی آبی در نظر گرفت. همه اینها احتیاج به شرایط و ملاحظات خاصی دارند. یک باغ آبی بسیار ساده تنها از یک وان ئر از آب و چند گیاه ساخته می شود. در تزیین آکواریوم ها نیز معمولا باغ آبی را در داخل مخزن آکواریوم می سازند.
- باغبانی ظرفی، کشت و پرورش گیاهان در هر نوع ظرفی چه در خارج یا داخل منزل است. ظورفی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از گلدان ، سبدهای آویزان، و مزارع. از باغبانی ظرفی معمولا در آتریوم ها، بالکن و پاسیو و پشت بام استفاده می شود.
- هاگِلکالچر کشت و پرورش گیاهان در انبوهی از چوب های پوسیده است که به عنوان نوعی از باغبانی بستری شناخته می شود. هاگلکالچر کلمه ای آلمانی است و به معنای باغبانی توده ای می باشد. توبی همِنوِی (Toby Hemenway )، نویسنده و معلم معروف، چوب های مدفون در گودال ها را نیز نوعی هاگلکالچر می داند و آن را سرزمین چوب های مرده نام نهاده است. سپ هولزر (Sepp Holzer ) نیز هاگلکالچر را به عنوان شیوه ای برای باغبانی جنگلی و جنگل-زراعی به کار می برد. جف لاوتون (Geoff Lawton) نیز از آن برای باغبانی محیط های بیابانی و بیابان زدایی بهره می برد. استفاده از روش هاگلکالچر به منظور دفع حجم انبوهی از ضایعات و بقایای چوبی، باعث تجزیه ی کربن می شود.
- باغبانی جامعه فعالیتی اجتماعی است که در آن گروهی از مردم به کشت و باغبانی منطقه ای از زمین می پردازند که این امر دسترسی به محصولات و گیاهان تازه را آسان کرده و نیز باعث ایجاد کار، بهبود محله و محیط زیست، ایجاد حس مشارکت گروهی و اتصال با محیط زیست می گردد. باغ های جامعه ای، معمولا متعلق به دولت محلی یا سازمان های غیر انتفاعی می باشد.
- باغبانی مشارکتی برای ایجاد شراکت میان صاحبان زمین با باغبان هایی است که نیاز به زمین دارند. این باغ های مشارکتی، معمولا با هدف تولید مواد غذایی ایجاد می شوند که در نهایت میان هر دو شریک تقسیم می شود.
- باغبانی ارگانیک از متدهای طبیعی و پایدار، کودها و آفت کش ها به منظور تولید محصولات اصلاح نشده ی ژنتیکی استفاده می کند.
امکانات و لوازم جانبی باغ
طیف بسیار گسترده ای از لوازم و امکانات جانبی باغبانی در بازار وجود دارد که هم به باغبان های آماتور و باغبان های حرفه ای این امکان را می دهد تا بتوانند خلاقیت خود را به کار بگیرند. از این لوازم به منظور تزیین یا ازعملکردشان استفاده می شود و ممکن است از مواد زیادی مانند مس، سنگ، چوب، بامبو، استیل ضد زنگ، خاک رس، شیشه های رنگی، بتن و آهن تشکیل شده باشند. نمونه هایی از آنها عبارت از داربست، باغ میوه و تاکستان، مجسمه، چشمه آب، چمن، کوزه و برای نورپردازی باغ ها نیز می توان از شمع فانوس و چراغ نفتی استفاده کرد. کاربرد هرکدام از این آیتم ها می تواند معرف بخشی از شخصیت و ذوق و قریحه ی باغبان ها باشد.
مراکز و دپارتمان های باغبانی
مراکز و دپارتمان های باغبانی معمولا گیاهان، وسایل مختلف، و لوازم جانبی باغ را می فروشند. اما امروزه بسیاری از آنها برای تفریح وسایل دیگری مانند مبلمان ، باربیکیو و ... را نیز به اقلام خود افزوده اند. بسیاری از مراکز باغبانی امروزی، دارای سالن های مواد غذایی و بخش هایی برای لباس، کادو، حیوانات خانگی و ابزارآلات دیگری می باشند. همچنین امروزه مراکز باغبانی آنلاینی وجود دارند که محصولات را به درب خانه مشتریان ارسال می کنند.
مقایسه باغبانی با کشاورزی
قدمت انجام باغبانی با هدف زیبایی سازی، تقریبا با قدمت کشاورزی به منظور تولید مواد غذایی برابر است. اگر چه در طول تاریخ، بیشتر مردم تفاوتی میان این دو نمی دیده اند و مردم نیاز به غذا و سایر محصولات مفید را بسیار مهم تر از سایر نیازها می دانسته اند. کشاورزی معیشتی که در مقیاس کوچک صورت می گیرد، معمولا با باغبانی مترادف در نظر گرفته می شود. قطعه زمینی که یک دهاتی اهل کشور پرو یا یک کشاورز ایرلندی در آن سیب زمینی پرورش و رشد می دهد را می توانیم باغ یا زمین کشاورزی در نظر بگیریم. باغبانی برای مردم عامه به عنوان رشته ای جداگانه توسعه یافت که بیشتر با اهداف زیبایی شناسانه یا تولید مواد غذایی و تحت تاثیر باغ های مفرح مردم ثروتمند، ایجاد شد. در این میان، در کشورهای پیشرفته ، کشاورزی در جهت تجاری سازی، اقتصاد مقیاس، کشاورزی تک محصولی ، توسعه و تکامل یافت.
اگر از لحاظ اهداف تولید مواد غذایی به باغبانی بنگریم، باغبانی کاملا با کشاورزی از نظر مقیاس و هدف، متمایز است. کشاورزی در مقیاس های بزرگ صورت گرفته و انگیزه اصلی آن تولید کالا برای فروش است. باغبانی در مقیاس های کوچک است و در درجه اول به منظور تفریح و تولید مواد غذایی برای مالک باغ و خانواده اس می باشد. میان این دو کلمه، مقداری همپوشانی نیز وجود دارد که مربوط به پرورش میان- سایز (نه بزرگ مقیاس و نه کوچک مقیاس) گیاهان است و معمولا آن را با نام باغبانی بازاری می شناسیم، و این نوع باغبانی را می توان در هر دو دسته باغبانی و کشاورزی جا دهیم.
تمایز کلیدی میان باغبانی و کشاورزی، مقیاس آن ها می باشد؛ باغبانی می تواند به منظور سرگرمی یا مکمل درآمد خانواده باشد، اما کشاورزی را عمدتا به عنوان یک فعالیت تمام-وقت و تجاری می شناسیم که معمولا احتیاج به زمین های بزرگ و شیوه هایی کاملا متفاوت دارد. یک تفاوت این است که باغبانی کار پرزحمتی است و به سرمایه زیربنایی کمی احتیاج دارد و بیشتر مواقع با تعداد کمی ابزار، مانند بیل، سبد و آبیاری انجام می شود. در مقابل، کشاورزی در مقیاس بزرگ صورت گرفته و شامل سیستم های آبیاری، کود های شیمیایی و نردبان، به منظور دسترسی به میوه های بالای درختان می باشد. با اینحال، این تفاوت با توجه به استفاده ی روبه رشد ابزار در باغبانی های کوچک-مقیاس، روبه کاهش است.
به دلیل پرزحمت بودن باغبانی و نیز انگیزه های زیبایی شناسانه که در باغبانی وجود دارد، بنابراین باغبانی بسیار پربازده تر از کشاورزی است. در اتحاد جماهیر شوروی، نیمی از ذخیره مواد غذایی توسط باغبان های روستایی تامین می شود، اگرچه زمین های آنها بسیار کوچک است. این را به عنوان شاهدی از برتری رژیم کپیتالیسم استدلال کنید، چرا که روستاییان عمدتا می توانستند محصولات خود را بفروشند. هم چنین این سخن را به عنوان شاهدی بر تراژدی کمونیست ها در نظر بگیرید، چرا که قطعات بزرگ اجتماعی معمولا در آن نادیده گرفته می شد و کودها و منابع آبی، به سمت باغ های خصوصی هدایت می شد.
اصطلاح دقیق کشاورزی گاهی اوقت به منظور توصیف باغبانی با استفاده از تکنولوژی متوسط (بیشتر از ابزارآلات دستی و کمتر از ماشین های درو) به کار می رود، مخصوصا در مورد انواع آلی. باغبانی به طور موثر غذای بیشتر از 100 نفر را در کل یک روستا، از طریق زمین های خصوصی سازی شده، فراهم می کند. یک ورژن تغییر یافته آن باغبانی جامعه ای است که در آن به ساکنان شهرنشین زمین می دهند.
باغبانی به عنوان یک هنر
طراحی باغ در بیشتر فرهنگ های دنیا به عنوان یک هنر در نظر گرفته می شود و با باغبانی ، که در آن هدف نگهداری باغ و کشت و پرورش گیاهان است، متفاوت است. تم های مختلفی در طراحی باغ وجود دارد که از آن جمله می توان پروانه ها، حیات وحش، ابدیت، ژاپنی، آب، گرمسیری و باغ های سایه ای را نام برد. در ژاپن، راهبان سامورایی و زِن معمولا مجبور به ساخت باغ های مزین یا فراگیری مهارتهای مشابه مانند آرایش گلها، که ایکبنا نام دارد، بودند. در قرن 18 اروپا، املاک و عمارت های کشورهایی مانند ورسای، فرانسه یا استو، و انگلستان توسط باغبان ها تعمیر شده و به باغ های رسمی یا پارک های خوش منظره تبدیل شدند. امروزه، طراحان منظره ها و باغ ها همچنان به تولید طرح های خلاقانه ی هنرمندانه در فضاهای باغبانی خصوصی، اهتمام می ورزند. در ایالات متحده امریکا، طراحان حرفه ای منظره ها، توسط انجمن طراحان حرفه ای منظره (APLD ) گواهی تایید دریافت می کنند.
آفات باغ
آفات باغ عمدتا قارچ ها، جانوران و حشرات می باشند که باعث فعالیت هایی می شوند که مطلوب باغبانان نیست. آفات می توانند موجب رشد گیاهان نامطلوب، فساد خاک، مزاحم رشد نهال های جوان، آسیب رساندن به گیاهان و میوه جات، مانع رشد گیاهان و کاهش کیفیت آنها می شوند. آفات باغ معمولا شته ها، کنه های عنکبوتی، مورچه ها، پرندگان و حتی گربه ها نیز می باشند.
باغبان ها اهداف مختلفی دارند، و ارگانیزم هایی که تحت عنوان آفات باغ شناخته می شوند از دید باغبان های مختلف فرق می کند. به عنوان مثال گیاه Tropaeolum speciosum هم می تواند به عنوان یک گیاه زیبا و زینتی به کار رود، و نیز می تواند به عنوان یک افت نامطلوب در نظر گرفته شود، اگر در جاهایی بروید که مطلوب نباشد. مثالی دیگر، خزه است که اگر در چمن بروید بسیار غالب می شود و ریشه کن کردن آن تقریبا غیرممکن است. در برخی چمن ها، گلسنگ می روید که کنترل و حذف آن بسیار مشکل بوده و به عنوان آفت در نظر گرفته می شود.
کنترل آفات باغ
روش های متعددی برای خذف آفات باغ ها وجود دارد و تکنیک های از بین بردن آفات بسته به نوع آفت و نیز اهداف باغبان متفاوت است. به عنوان مثال، در استفاده از آفت کش های شیمیایی از حلزون ها می تواند استفاده شود، چرا که هم می تواند به عنوان آفت و هم آفت کش در نظر گرفته شود.
کنترل آفات باغ را با استفاده از آفت کش ها انجام می دهند که از روش های آلی و نیز سنتز مصنوعی به دست می آید. آفت کش ها به دلیل تاثیر زیادی که بر روی جمعیت گیاهان مطلوب و نیز نامطلوب می گذارند، تاثیر زیادی هم بر محیط زیست باغ می گذارند. برای مثال، قرار گرفتنِ ناخواسته در معرض برخی از آفت کش های نئونیکوتینویید، عامل کاهش جمعیت گونه ای از زنبورهای عسل شناخته شده است.